یک کارشناس نمایش گفت:اجرای تئاتر خیابانی می‌تواند فرهنگ دیدن تئاتر را در جامعه رواج دهد و مردمی را که ازتئاتر روی گردان شده‌اند را دوباره با سالن‌های تئاتر آشتی دهد، چراکه تئاتر خیابانی هرگز بدون حضور تماشاگر شکل نمی‌گیرد. 

حمیدرضا گل محمدی تواندشتی در گفت و گو با ایسنا مازندران اظهار کرد: تئاتر خیابانی، از حضور خود در زندگی روزمره آدم ها در خیابان ها، محله ها و غیره  اهداف معین آموزشی، انتقادی، مشارکتی، ارتباطی و فنی ویژه ای را دنبال می کند. 

وی با بیان اینکه تئاتر خیابانی مبتنی بر بداهه بوده و نمایشی زنده و در لحظه است، تصریح کرد: این نوع تئاتر یک جریان غیرقابل کنترل است که جدیدترین مسائل روز را مطرح می کند و مهم تر از همه پیامی واضح و روشن دارد که گاه به شکل شعاری و ایجاد اعتراض مطرح می شود، چرا که تئاتر خیابانی در ذات خود ی و معترض است. 

کارشناس نمایش و مسئول کانون تئاتر سیاوشان جهاد دانشگاه واحد مازندران خطرنشان کرد: ئئاتر خیابانی ژانری اجتماعی است که با اعتراض به اوضاع موجود جامعه در قالب یک داستان در میان مردم به نمایش درمی‌آید و آنچه در این نوع  نمایش اهمیت فراوان دارد، مضمون است که می‌تواند برگرفته از واقعیت‌ها و مشکلات روزمره جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم باشد. 

وی با بیان اینکه با بیان اینکه با نگاهی به تاریخچه تئاتر خیابانی پی خواهیم برد که پیدایش تئاتر خیابانی از چه زمانی  آغاز شده،  از کجاست و پیام آن چیست؟خاطرنشان کرد: در اوایل قرن بیستم، به دنبال جنگ جهانی اول و انقلاب شوروی تئاترهای خیابانی در اروپا از رونق بسیار برخوردار شد؛ این تئاتر با هدف تبلیغ و ترویج اجرا می‌شد و عموما می‌خواست که مواضع انقلاب را تبلیغ کند، پس از جنگ جهانی دوم و به خصوص در دهه 1950 میلادی این روند سیر نزولی پیدا کرد تا جنبش دانشجویی فرانسه در اواخر سال‌های 60 و ظهور رادیکالیسم در اروپا به آن جان تازه‌ای بخشید. 

گل محمدی تواندشتی افزود: فرق رویکرد این تئاتر با نمایش های قبلی این بود که اگر در گذشته تئاترخیابانی در دفاع از پرولتاریا برخاست این‌بار بر ضد سرمایه‌داری جهانی سر برآورده بود، به خصوص بعد از جنگ ویتنام بسیاری از این نمایش‌ها با هدف مخالفت با امپریالیسم جهانی شکل گرفت و به مرور زمان تاثیرات ی در این نمایش‌ها کم شد ولی جای خود را به دفاع از حقوق سیاهان، ن و اکنون مخالفت با جهانی‌سازی داده است. 

وی خاطرنشان کرد:  جشنواره‌های مختلف تئاتر صحنه‌ای از اوایل انقلاب تا کنون با اسامی تئاتر فجر، تئاتر دفاع مقدس، تئاتر بسیج ، ماه، تیرنگ  و. در استان  و کشور برگزار شده و می شود که با بار مالی بالا ولی بازدهی‌ بسیار کمی همراه  است، چرا که استقبال از این گونه جشنواره‌ها مختص به هنرمندان بوده و عامه مردم از آن  کمتر بهره‌مند می‌شوند، اما در جشنواره های تئاتر های خیابانی هزینه کمتر  و بهرمند شدن بیشتر مردم از این نوع نمایش از مهم ترین خصوصیاتش است. 

گل محمدی تواندشتی با بیان اینکه تئاتر خیابانی هنری شفاف و معترض است و همواره بر پایه آزاداندیشی و مردم سالاری استوار بوده و مضامینش را از زندگی شهری و مشکلات روزانه‌ای که مردم با آن درگیر هستند گرفته و ارایه می‌کند و بیانگر دردها رنج‌ها، خوشی‌ها و ناخوشی‌های طبقات مختلف جوامع بشری است که با مضامین سرگرم‌کننده، فرهنگی، اخلاقی و اجتماعی در کوچه و بازار اجرا می‌شود. 

این کارشناس نمایش  یادآورشد:در این نوع تئاتر تماشاگر و بازیگر برخلاف تئاترهای صحنه‌ای معنایی دیگر و متفاوت پیدا می‌کنند، با هم یکی می‌شوند و ارتباط بین بازیگر و تماشاگر در بالاترین حد ممکن وجود دارد و این دو بدون هیچ برنامه‌ریزی از پیش تعیین‌شده‌ای خود را در جریانی دخیل می‌بینند که درونشان را به بیرون می‌ریزد. 

  وی با اشاره به اینکه اکثر مردم ارتباط چندانی با تئاتر نداشته وجایگاهی در زندگی این قشر بنام تئاتر وجود ندارد، خاطرنشان کرد: مردم به دلیل مشکلات و تنگناهای زندگی به سراغ تئاتر نمی‌روند، مشاهده می‌شود که برخی از هنرمندن تئاتر وقتی با عدم استقبال مخاطبین در سالن‌ها  روبرو می شوند فوراً هجمه خود را به سوی مخاطب نشانه‌روی می‌کنند و آن ها  را مقصر می‌دانند. 

گل‌محمدی تصریح کرد:وقتی که ما خودمان را در فضاهای بسته سالن محبوس  کنیم  و فقط اجراها را مختص به سالن بدانیم ، تئاتر  را  به میان مردم  کوچه  و بازارنمی‌بریم  پس نباید انتظار داشت که مردم تئاتر را درک کنند  و با این هنر  همدم شده و آن را لمس کنند. 

وی با اشاره به اینکه در تئاتر خیابانی به جای اینکه مردم به طرف نمایش  کشیده شوند، نمایش  به  میان مردم می‌رود و به توسعه این هنر و شناسانده شدن و پذیرفته‌شدن آن نزد مردم کمک می‌‌کند، یادآور شد: این رغبت را می‌تواند در آنان به وجود آورد که به تئاتر نگاه راغب‌تری  داشته باشند، چرا که رسالت تئاتر خیابانی، بردن این هنر در میان مردم است. 

این هنرمند مازندرانی با اشاره به اینکه دو وجه تراژدی و طنز در تئاتر خیابانی وجود دارد، گفت: اگر با درون مایه طنز اجرا درآید جذب مخاطب در تئاتر خیابانی موثرتر واقع می‌شود. 

وی افزود: اجرای تئاتر خیابانی می‌تواند فرهنگ دیدن تئاتر را در جامعه رواج دهد و مردمی را که از  تئاتر روی گردان شده‌اند را دوباره با سالن‌ها آشتی دهد، چراکه تئاتر خیابانی هرگز بدون حضور تماشاگر شکل نمی‌گیرد. 

به گزارش تئاتر مازندران، سید محمد حسینی، سرپرست معاونت فرهنگی جهاد دانشگاهی واحد مازندران، در گفت‌وگو با تئاتر مازندران با اشاره به اهمیت هنر های نمایشی و ترویج این هنروالا درمیان دانشجویان، این قشر فرهیخته وآینده ساز کشور، اظهار کرد:  سنوات گذشته از سوی کانون تئاتر سیاوشان جهاد دانشگاهی واحد مازندران  هم چون سنوات گذشته دوره آموزشی تئاتر در رشته‌های نمایش‌نامه نویسی و بازیگری در پردیس دانشگاه مازندران برگزار می‌شود.
وی افزود: در این دوره آموزشی، حمیدرضا گل‌محمدی تواندشتی کارشناس تئاتر و مسئول کانون تئاتر سیاوشان جهاد دانشگاهی واحد مازندران و از فعالان عرصه تئاتراستان به آموزش هنرجویان می‌پردازد.
حسینی، با بیان اینکه، مباحث تئوری و عملی نمایش‌نامه نویسی و بازیگری از سرفصل های آموزشی  در این دوره‌ است که به آن پرداخته می شود، گفت: هنرجویان پس از پایان ترم و گذراندن دوره به عنوان پروژه پایان ترم، نمایشی را نیز در سطح دانشگاه به اجرا درمی‌آورند.
وی افزود: کانون تئاتر سیاوشان از کانون‌های فرهنگی و موفق جهاد دانشگاهی است که در تعامل و همکاری با انجمن هنر های نمایشی شعبه مازندران جهت ارتقای این هنر والا، تا کنون در سطح دانشگاه‌های مازندران، علوم پزشکی بابل، ساری، علمی کاربردی و . به آموزش تئاتر و اجرای نمایش پرداخته است.
حسینی بیان کرد: دانشجویان علاقه‌مند می‌توانند جهت ثبت‌نام و اطلاعات بیشتر به دفتر جهاد دانشگاهی مازندران واقع در ساختمان شماره سه شیمی  پردیس دانشگاه مازندران مراجعه و یا با شماره‌های ۰۱۱۳۵۳۰۲۳۴۳، ۰۱۱۳۵۳۰۲۳۴۱ و ۰۹۱۹۲۱۲۱۱۲۴ تماس حاصل کنند.

به گزارش تئاتر مازندران، نمایش زخم زبون» به نویسندگی و کارگردانی حمیدرضا گل محمدی تواندشتی از 16 تا 20 اردیبهشت‌ماه سال جاری به تهیه‌کنندگی موسسه فرهنگی هنری پژواک هنر آرمان و با همکاری کانون تئاتر سیاوشان جهاد دانشگاهی واحد مازندران و اداره فرهنگ ارشاد اسلامی شهرستان نور در ایام ماه مبارک رمضان در پلاتو اختصاصی موسسه فرهنگی هنری پژواک هنر آرمان در ایزدشهر روی صحنه رفت.

دراماتورژی این نمایش را مهدی نصر اله زاده عهده‌دار بود و سما کابلی به‌عنوان دستیار کارگردان، طراح صحنه، لباس و گریم، مائده نائیجی به‌عنوان منشی صحنه، نیکو واحدی به‌عنوان طراح پوستر و بروشور و مظاهر حسین پور به‌عنوان مسئول تدارکات یاری گر این نمایش بودند.

فاطمه گل محمدی تواندشتی به‌عنوان قصه‌گو، یاسمین تقی نژاد در نقش ماهتوننا، محمدمهدی شریف پور در نقش شیر، رضا اسماعیل‌زاده در نقش کلاغ، نرگس نیاز پور، امیرمحمد احمدزاده عربی، سارینا حق‌تعالی، مهدیس هاشمی، محمدمهدی رحمتی و امیرحسین اقبالی در نقش درختان جنگلی در این نمایش به ایفای نقش پرداختند.

امید ارجمندی به‌عنوان سرپرست گروه موسیقی، علیرضا نصر اله زاده به‌عنوان نوازنده پیانو، علیرضا اکبری به‌عنوان نوازنده دایره و جواد هاشمی به‌عنوان نوازنده کاخن اجرای موسیقی زنده این نمایش را بر عهده داشتند و امیرحسین اقبالی، رضا اسماعیل‌زاده، امیرمحمد احمدزاده عربی، نرگس نیاز پور، مهدیس هاشمی، محمدمهدی رحمتی و فاطمه گل محمدی تواندشتی به‌عنوان هم‌سرایان در این نمایش همکاری داشتند.

نویسنده با توجه به مسائل اخلاقی، تربیتی و آموزشی با مضمونی شاد و آموزنده برای کودکان و نوجوانان برگرفته از یک‌ ضرب‌المثل ایرانی با انتقال مفاهیم به مخاطب، اقدام به نوشتن این متن کرده است، نمایش به ماجرای پیرزنی می‌پردازد که در جنگل به کمک شیری برمی‌آید تا خاری را که موجب عذابش شده از پایش بیرون آورد، یاری پیرزن به شیر موجب دوستی آن‌ها می‌شود اما در ادامه این دوستی به دلیل زخم زبونی که از سوی دختر پیرزن به شیر زده می‌شود دوستی آن دو به هم می‌خورد.

کارگردان با توجه به شخصیت‌های ظاهری و درونی بازیگران، انتخاب‌های خوبی را داشته و در این مورد خوب عمل کرده است.

 نواخته شدن موسیقی آرام پیانو قبل از شروع نمایش تا استقرار تماشاگران درروی صندلی‌ها، ورود قصه‌گو با نواخته شدن موسیقی اصلی نمایش و ارتباط خوب قصه‌گو با مخاطبان آغاز خوبی را برای این نمایش رقم زد و مخاطبان را راغب دیدن ادامه نمایش کرد.

با توجه به اینکه این نمایش اجرایش برای رده سنی کودک و نوجوان بود اما والدین این قشر به همراه فرزندانشان در سالن حضور داشتند که قصه‌گو توانست با والدین آن‌ها نیز ارتباط خوبی برقرار کند، این امر نقطه قوتی برای این نمایش و قصه‌گو بود.

توجه به اینکه بازیگران این نمایش که هنر جویان رشته تئاتر و جزو بازی اولی‌ها و بازی دومی‌ها بودند، اما ایفاگران نقش این نمایش از بازی خوب و روان و بدون غل و غشی برخوردار بودند و توانستند نقش‌های خوب و قابل‌قبول و روانی را از خود برجای بگذارند و کارگردان را از خود راضی نگه‌دارند.

بازیگر نقش شیر سلطون» از انعطاف بدنی و بیان بسیار خوبی برخوردار بوده و نسبت به سایر بازیگر یک سرو گردن بالاتر بود.

موسیقی زنده و برگرفته از اقوام ایرانی، ارتباط بین بازیگر نقش شیر سلطون» با نوازندگان دف، پیانو و کاخن و گاها درگیری شیر سلطون» با آن‌ها کاری نو و جلوه خاصی به نمایش بخشیده بود که نشانگر قوت کار و روند رو به رشد نمایش است.

با توجه به اینکه نمایش‌نامه به زبان فارسی نوشته‌شده و اجرای آن نیز به زبان فارسی ارائه شد اما انتخاب نام اشخاص بازی توسط نویسنده برگرفته از فرهنگ بومی محلی مازندران است و بازیگران این نمایش پیرزن ماهتو ننا»، شیر سلطون»، دختر پیرزن گل‌بهار» و کلاغ کورکلاج» و درختان جنگلی به اسامی افرا، ممرز، موزی، سرخدار، توسکا، نمدار و غیره از اسامی مازندرانی برخوردار بودند که به نحوی القاگر فرهنگ بومی استان بودند.

فضای صحنه ساده و بی‌آلایش نمایش و نمادهای استفاده‌شده تداعی‌گر موقعیت جغرافیایی روستاییان منطقه جنگلی مازندران بود که نشانگر موفقیت طراح صحنه است، در طراحی لباس نیز به تن‌پوش‌های بومی محلی توجه خاصی شده بود که برگرفته از دو فرهنگ گیلان و مازندران بود، تن‌پوش قصه‌گو برگرفته از خطه غربی استان مازندران بود که اشتراکی هم با تن‌پوش‌های ن گیلانی دارد و تن‌پوش‌های ماهتو ننا و گل‌بهار هم از شلیته شلوار که پوشش ن مازندرانی است استفاده شد و گریم نیز در خدمت کار بود.

یکی از نکات جالب‌توجه در این نمایش این بود که بازیگرانی که در نقش درختان جنگلی که با تن‌پوش‌هایی درصحنه حضور داشتند با عکس‌العمل‌های مناسب خود در طول نمایش، زیبایی خاصی را ایجاد می‌کردند و درزمانی که هر بازیگر شروع به آواز خواندن می‌کرد، درختان جنگل نیز به‌عنوان هم‌سرایان باشخصیت ماهتو ننا، سلطون، گل‌بهار و غیره هم‌سرایی می‌کردند.

در انتهای نمایش نیز با موقعیت زیبایی روبرو می‌شویم که شخصیت‌ها با حضور درصحنه و خوش‌وبش کردن با یکدیگر و خواندن آواز دسته‌جمعی از مخاطبان خداحافظی کرده و پس از پایان آواز، نمایش با معرفی بازیگران به پایان می‌رسد. با توجه به اینکه این نمایش کار پایان دوره هنرجویان تئاتر موسسه بود، اما کارگردان موفقیت بسیار خوبی را در اجرای این کار به همراه داشت.